Όχι άλλο αίμα αθώων στο Σουδάν

Όχι άλλο αίμα αθώων στο Σουδάν

Την τελευταία εβδομάδα όπως όλοι παρακολουθήσαμε από τα ΜΜΕ ξέσπασαν αιματηρές συγκρούσεις στο Σουδάν. Ο λόγος που υπήρξε εκ νέου ένταση στην αφρικανική χώρα με εκατοντάδες νεκρούς και τραυματίες στον απολογισμό μέχρι στιγμής είναι η διαφωνία της ντόπιας αστικής τάξης για το ποιος θα εκμεταλλευτεί τον ορυκτό του πλούτο . Βέβαια σε όλο αυτό δεν θα μπορούσαν να απουσιάζουν οι μεγάλες διεθνής δυνάμεις ( ΗΠΑ-ΡΩΣΙΑ ) πυροδοτώντας ακόμα περισσότερο την κατάσταση.

Το Σουδάν είναι μια χώρα με μεγάλη παραγωγή χρυσού, από την οποία ωστόσο υπολογίζεται ότι περίπου τα δύο τρίτα μεταφέρονται λαθραία στο εξωτερικό. Διαθέτει επίσης σημαντικά κοιτάσματα ουρανίου. Σύμφωνα με παλιότερες κυβερνητικές εκθέσεις υπολογίζονται σε 1,5 εκατ. τόνους (κυρίως στο Νταρφούρ και στα νότια της χώρας, σε περιοχές κοντά στα σύνορα με το Νότιο Σουδάν), στοιχείο που εφόσον επαληθευτεί θα τα καθιστά από τα μεγαλύτερα αποθέματα ουρανίου στον κόσμο.

Ο ορυκτός πλούτος του Σουδάν αποτελεί ευχή και κατάρα για τον πολύπαθο λαό του. Το 2011 έγινε η ανεξαρτητοποίηση του Νότιου Σουδάν μετά από αιματηρές συγκρούσεις. Το 2019 ακολούθησε η ανατροπή του ισλαμιστή δικτάτορα Ομάρ Αλ Μπασίρ, που κυβερνούσε επί 30 χρόνια μετά από παρέμβαση του στρατού. Στη συνέχεια ακολούθησε μια μεταβατική κυβέρνηση η οποία ήταν προσκείμενη σε ΗΠΑ-ΙΣΡΑΗΛ. Τον Οκτώβρη του 2021 ο αρχηγός του στρατού του Σουδάν προχώρησε σε νέο πραξικόπημα και την δημιουργία νέας κυβέρνησης αυτή τη φόρα προσκείμενη στη Ρωσία αφού μετά τον σχηματισμό της κυβέρνησης αυτής ακολούθησε η δημιουργία στρατιωτικής βάσης της Ρωσίας στην ερυθρά θάλασσα.

Ενώ το Σουδάν είναι μια χώρα με τεράστιο ορυκτό πλούτο και με πολλές δυνατότητες εξέλιξης λόγω αυτού , η πραγματικότητα όμως για το μέσο Σουδανό είναι σκληρή. Το 50% του πληθυσμού βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας. Τα τελευταία χρόνια ειδικά μετά την πτώση του δικτάτορα Ομάρ Αλ Μπασίρ χιλιάδες κόσμου διαδηλώνουν για ειρήνη , δημοκρατία και ευημερία στη χώρα τους δυστυχώς όμως πολλοί διαδηλωτές έχουν σκοτωθεί και τραυματιστεί από τις δυνάμεις καταστολής. Η σκέψη μας είναι σε όλους αυτούς που έφυγαν άδικα αλλά και σε όλους αυτούς που εξεγείρονται και διεκδικούν ένα καλύτερο αύριο και μια χώρα δημοκρατική και ανεξάρτητη . Η αλληλεγγύη είναι το μόνο μας όπλο.

Πηγή:

  • imerodromos.gr

Σχετικές δημοσιεύσεις

Τραμπουκισμοί, εξουσία, σεξισμός και πολιτική

Τραμπουκισμοί, εξουσία, σεξισμός και πολιτική

Προ ημερών στο Βόλο οι κάτοικοι είχαν να αντιμετωπίσουν όχι μόνο τη λαίλαπα της πλημμύρας αλλά και ένα δήμαρχο που δε διστάζει να απειλεί και να τρομοκρατεί. Ο Αχιλλέας Μπέος χτύπησε πολίτη με την παρουσία της αστυνομίας η οποία παρέμεινε αδρανής!

Περισσότερα
Παύλος Καρρέρ

Παύλος Καρρέρ

Ο Παύλος Καρρέρ γεννήθηκε στη Ζάκυνθο στις 12 Μαΐου του 1829. Χαρακτηρίστηκε ως ο πρώτος Έλληνας «εθνικός» μουσουργός. Ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας και σύζυγός του ήταν η Ισαβέλλα Ιατρά, υψίφωνος, η οποία ήταν και πρωταγωνίστρια των έργων του. Το 1848 μετακόμιζει στην Κέρκυρα, όπου λέγεται ότι σπούδασε δίπλα στο Νικόλαο Χαλικιόπουλο Μάντζαρο.

Περισσότερα
Καλώς ήρθατε στον νεο εργασιακό μεσαίωνα

Καλώς ήρθατε στον νεο εργασιακό μεσαίωνα

Διαχρονικά, κριτήριο για το πόσο εξελιγμένη είναι μια κοινωνία είναι ο τρόπος συμπεριφοράς στα αδύναμα μέλη της : Στις γυναίκες, τις εγκύους, τους ψυχικά ασθενείς, τους ηλικιωμένους. Εν μέσω πυρκαγιών «πέρασε» η κυβέρνηση από την Ολομέλεια της Βουλής το άρθρο 61 ανοίγοντας διάπλατα τον δρόμο για την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 74 χρόνια. Αυτό δεν είναι το μόνο αντιλαϊκό μέτρο που «περνάει» η κυβέρνηση εν μέσω πυρκαιών. Το νέο νομοσχέδιο προβλέπει θέσπιση 6ήμερης εργασίας και εργασία σε περισσότερους από έναν εργοδότες. Μία από τις σημαντικότερες κατακτήσεις του εργατικού κινήματος παγκόσμια ήταν η 8ωρη, πενθήμερη εργασία. Με τη νέα ρύθμιση θεσμοποιείται ό,τι απαγορευόταν μέχρι σήμερα, που σημαίνει ότι το σύνολο των ωρών απασχόλησης φτάνει τις 13. Ετσι, λέει το υπουργείο, μπαίνει τάξη στη «μαύρη εργασία» και πληρούται η πρόβλεψη της ευρωπαϊκής νομοθεσίας περί υποχρεωτικού 11ώρου ανάπαυσης. Να θυμίσουμε μόνο ότι το σύνθημα του Σικάγο στα τέλη του 19ου αιώνα ήταν «8 ώρες εργασία - 8 ώρες ελεύθερος χρόνος - 8 ώρες ύπνος». Σχεδόν ενάμιση αιώνα μετά το πρώτο γίνεται 13 ώρες και τα δύο τελευταία συγχωνεύονται σε 11 ώρες…Έχει παρατηρηθεί δε, οτι με τη μείωση των ωρών εργασίας αυξάνεται σημαντικά η παραγωγικότητα. Στις «προηγμένες» σκανδιναβικές χώρες έχουν θεσπιστεί πολύ περισσότερες αργίες από καθιερωμένα σαββατοκύριακα, με πολύ ενθαρρυντικά αποτελέσματα ως προς την παραγωγικότητα.

Περισσότερα